วันศุกร์ที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

แม่นิด...ที่รัก

มันเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับผมแต่มันก็เป็นเรื่องที่ผิดต่อเพื่อนและพ่อเพื่อนผม เรื่องมันเกินตอนผมเรียน ม.6 ผมกับเพื่อนในกลุ่มประมาณ 10 คน มันเป็นช่วงปิดเทอมเล็กบ้านเพื่อนผมเขาจัดงานทำบุญกฐินโดยที่บ้านเพื่อนผมเขาเป็นเจ้าภาพตั้งกองกฐินกันที่บ้านเพื่อนซึ่งเป็นการทำบุญเพื่อช่วยให้พ่อของเพื่อนผมหายจากการป่วย คือว่าไอ้ กบ เพื่อนสนิทผมพ่อมันป่วยมาหลายปีแต่รักษามาเรื่อยจนอาการดีขึ้นแล้ว แต่ก็ยังเดินไม่ค่อยได้เท่าไหร่ เขาก็เลยทำบุญกฐินเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรกัน กบชวนพวกเราในกลุ่มทั้งหญิงและชายรวมสิบคนไปช่วยงานที่บ้านโดยมันเอารถปิ๊กอัพมารับพวกเรา เพื่อนส่วนใหญ่ในกลุ่มก็จะไปกันเป็นคู่ คือในกลุ่มส่วนใหญ่ก็จะเป็นแฟนกัน บางคนก็ได้เสียกันแล้วมาบ้าง

ไปเจอว่าแม่เป็นกะหรี่

เรื่องที่จะเล่าให้ฟังเป็นเรื่องจริงที่ไม่น่าจะเกิด แต่ด้วยพรหมลิขิตหรือโดยบังเอิญก็ไม่อาจจะทราบได้และการได้แรงบันดาลใจจาก เรื่องที่ทุกท่านได้ส่งมาทำให้ผมกล้าที่จะนำความมาจริงมาบอกเล่าให้ฟัง ปัจจุบันผมเป็นนักศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ผมมาเรียนที่กรุงเทพ อายุของผมมากพอที่จะสามารถเข้าไปดู web ต่างๆได้อย่างถูกต้อง ผมมักใช้เวลาว่างในการท่อง ๆ internet ในเวลาว่าง มีเพื่อนคนหนึ่งแนะนำให้ผมเข้ามาสู่เว็บนี้เมื่อไม่นานมานี้เอง ทีแรกที่อ่านขอบอกตรงๆว่ารับไม่ค่อยได้และแต่ละเรื่องล้วนเป็นสิ่งที่ผิดต่อ ศิลธรรมอันดีของคนไทย แต่ด้วยความแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อน ทำให้ผมต้องลองอ่านไปเลยๆ ยิ่งอ่านก็ยิ่งชวนติดตาม ยิ่งเวลาอ่านเรื่องเกียวกับแม่ลูกแล้วทีไรทำให้ผมคิดถึงแม่ผมมาก อาจจะเป็นเพราะพ่อกับแม่แยกทางกันอยู่ แม่ไปแต่งงานใหม่ แล้วย้ายไปกรุงเทพ ทิ้งผมไปตั้งแต่ผมอายุได้ 5-6 ขวบเห็นจะได้ ทำให้ผมขาดความอบอุ่นตั้งแต่เด็กหลังจากนั้นไม่นานพ่อก็ตาย ผมจึงต้องมาอยุ่กับคุณปู่ คุณย่าที่จังหวัดชลบุรี ซึ่งท่านทั้ง 2 คนทำหน้าที่อุปการะผมหลังจากนั้นเป็นต้นมา

วันพฤหัสบดีที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

แฟนผมโดนรุมเย็ด

โผล่มาที่บ้าน บอกว่าลางานได้ เพราะว่ามีเพื่อนอาสาเข้าเวรแทน ผมเลยพาฝนไปร่วมงานเลี้ยงของพวกเราด้วย  สรุปแล้วในงานเลี้ยงฉลองสงกรานต์มีผู้ชาย 5 คน ผู้หญิง 2คน คือฝนกับรัตน์ เราดื่มกัน ร้องคาราโอเกะไปด้วย กับแกล้มหมดก็มี ฝนกับรัตน์เป็นแม่ครัว  พอเมาได้ที่ไอ้นัทก็แซวผมว่า
นัท... “เฮ้ย ไอ้ชัย แฟนมึงกับแฟนไอ้หมู เป็นพี่น้องกันหรือเปล่าวะ  ทำไมหน้าตาเหมือนกันยังกับออกมาจากรูเดียวกันเลยวะ”
ไอ้พลมันตอบแทนผมว่า
พล... “มึงดูตรงไหนวะ ที่ว่าเหมือนกัน”
นัท...”ไอ้พลมึงนี่ตาถั่วจริงๆ ก็น้องฝนกับน้องรัตน์ทั้งขาวทั้งอวบเหมือนกันขนาดนี้ มึงยังมองไม่รู้อีกหรอ.”

วันพุธที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

พ่อยกแม่ให้ผมเอา

ผม ชื่อทูลชีวิตผมลุ่มๆดอนๆมาตลอดเราจน ผมต้องทำงานหาเงินช่วยตัวเองและพ่อแม่บ้างตั้งแต่อายุ ๑๒ แม่ผมเป็นชาวบ้านธรรมดาขายของแผงลอยพอมีรายได้ไปวันๆแทบไม่พอใช้ ผมเรียนตอนค่ำวันๆผมจึงไม่ค่อยเจอกัน ผมอายุสิบหกแล้วแม่ผมยังดูสาวสวยด้วยยังไม่ถึงสี่สิบมีผมตั้งแต่ยังรุ่น ผมยังแอบชอบเก็บมาเป็นนางในฝันประจำ จะยังไงก็ตามแม่มีท้องอีกแต่กรรมเวรพ่อผมเกิดจากอุบัติเหตุเข้า รพ. แม่ก็ท้องเราใช้เงินเก็บที่มีน้อยนิดรักษาพ่อจนหมดต้องกู้ยืมมาอีกเมื่อพ่อ กลับบ้านก็ไม่ปกติขาซ้ายเป็นอัมพาดต้องใช้ไม้เท้าช่วยเดินหรือนั่งรถเข็นทำ งานอย่างที่เคยไม่ได้ ถึงพ่อจะมีฝีมือหันมารับงานซ่อมอะไรๆที่บ้านแต่รายได้ก็ไม่พอใช้